Όλοι – Όλες στην Πανδημοσιοϋπαλληλική Απεργία της 21/5/2024

Να γίνει εφαλτήριο για να οργανώσουμε το δικό μας ανεξάρτητο εργατικό αγώνα,  αφοπλίζοντας τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας – Παίρνουμε τον αγώνα στα χέρια μας, για να πάρουμε τις ζωές μας πίσω!

Θέλουν να δουλεύουμε περισσότερο και να πληρωνόμαστε λιγότερο! Αυτή είναι με μία φράση η πολιτική αμοιβών των εργοδοτών και όλων των κυβερνήσεων-εντολοδόχων τους, που ανέλαβαν από το 2010 μέχρι σήμερα, να πραγματώσουν το σχέδιο διάσωσης της κερδοφορίας τους, «πίνοντας το αίμα» των εργαζόμενων. Δεκάδες νόμοι ψηφίστηκαν, σε εφαρμογή των μνημονίων, που γκρέμισαν ο ένας μετά τον άλλο, κάθε ρύθμιση της εργασίας, κάθε εργατικό, συνδικαλιστικό δικαίωμα, κάθε πυλώνα κοινωνικής ευημερίας (κοινωνική ασφάλιση, υγεία, παιδεία). Με τις μειώσεις μισθών και την κατάργηση του 13^ου,14^ου μισθού στο δημόσιο, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, του 8ωρου, την περιστολή του δικαιώματος της απεργίας, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της ανώτατης εκπαίδευσης ξεκινά ο μακρύς και ατέλειωτος, θλιβερός κατάλογος των απύθμενων εργατικών απωλειών!

Τα πολιτικο-επιχειρηματικά λόμπι αλώνουν το Δημόσιο Τομέα που μεταλλάσσεται σε μία τεράστια επιχείρηση -  Η εργασία στο στόχαστρο!

Η εξευτελιστική καθήλωση των αμοιβών του ενιαίου μισθολογίου, η εντατικοποίηση της εργασίας με την άπιαστη στοχοθεσία, η ατομική αξιολόγηση με σκοπό την εξατομίκευση του μισθολογίου, η σύνδεση μισθού – παραγωγικότητας, η ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος που περιορίζει την ανεξαρτησία του δημόσιου υπαλλήλου στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, η ελαστικοποίηση της εργασίας και οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, που φθάνουν ως και τη «μαύρη» εργασία, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης με τις αλλεπάλληλες διώξεις για «ψύλλου πήδημα», αποτελούν όλα, τη μία πλευρά του νομίσματος που αποβλέπει στην άλωση του δημόσιου τομέα από τα ιδιωτικά επιχειρηματικά λόμπι. Την άλλη πλευρά, την παρακολουθούμε να βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Τη βλέπουμε στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στα μουσεία. Εκεί όπου όλο και πιο δραστικά, οι δημόσιες υποδομές, η δημόσια περιουσία και κληρονομιά περνούν στη δικαιοδοσία διαφόρων «ειδημόνων», που δεν εκπροσωπούν παρά μόνο τον εαυτό τους ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ, βεβαίως. Αυτή είναι με λίγες λέξεις, η σύγχρονη πραγματικότητα για το Δημόσιο Τομέα και τους εργαζόμενους σε αυτόν.

Κυβερνήσεις και Εργοδότες, μας ξεκάνουν κάθε μέρα, με τις αβάντες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας! Έχει αποδειχτεί ότι σε αυτή την ασταμάτητη κατρακύλα για τους εργαζόμενους και του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, ο ρόλος των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ υπήρξε καταλυτικός! Οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων και των ακολούθων τους (ΕΚΑ κ.ά.) στα χέρια των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ διευκόλυναν και επέτρεψαν αναίσχυντα αυτή την συντελούμενη καταστροφή, στο όνομα του κοινωνικού εταιρισμού. Παρά τους εμβληματικούς εργατικούς αγώνες που δόθηκαν επανειλημμένα, οι ήττες και η εργασιακή οπισθοδρόμηση που επέφεραν αυτές, έχουν σφραγίσει όλη αυτή την περίοδο. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες της οξυμμένης ταξικής πάλης, παρά τη στηλίτευσή της από το ταξικό κίνημα, η στρατηγική του ΠΑΜΕ παραμένει στην επιζήμια γραμμή του κατακερματισμού των αγώνων και του «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά». Οι εργατικοί αγώνες, υπό την καθοδήγησή του, καθηλώνονται στην περιχαράκωση και στην απομόνωσή τους. Πρόσφατο παράδειγμα, οι μεγαλειώδεις φοιτητικές κινητοποιήσεις του χειμώνα και η απομάκρυνση της εργατικής απεργίας στις 28/2. Όποιο κίνημα φαίνεται ότι μπορεί να πάρει τις διαστάσεις πανεργατικού αγώνα με πολιτικά χαρακτηριστικά γρήγορα κατασβήνεται πριν καταστεί ανεξέλεγκτο. Κανείς δεν ξεχνά την εγκατάλειψη του ελπιδοφόρου και πολλά υποσχόμενου αρχικά, αγώνα κατά του νόμου Χατζηδάκη το 2021, και τη ματαίωση της μεγάλης ανεξάρτητης πανεργατικής απεργίας της 6^ης Ιουνίου!

Μία νέα «κανονικότητα», εφιαλτική, έχει πλέον εγκατασταθεί στη ζωή μας! Παρά τις θυσίες, η «κανονικότητα» δεν επέστρεψε ποτέ, όπως μας έταζαν. Αντίθετα! Σήμερα, ζούμε τον εφιάλτη μίας ακρίβειας που εκτροχιάζεται κάθε μέρα, τον εφιάλτη του μισθού που δεν φτάνει για τίποτα, τον εφιάλτη της αστεγίας, με τα νοίκια να γίνονται απλησίαστα, τον εφιάλτη της εργασίας με όρους κυριολεκτικής δουλείας χωρίς δικαιώματα, τον εφιάλτη της ανασφάλειας για το μέλλον, της αγωνίας να μην αρρωστήσουμε για να μην πάμε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, και να μην κινδυνεύσει η ζωή μας στη δουλειά, τον εφιάλτη να μπαίνουμε σε ένα τρένο για ένα ταξίδι θανάτου, τον εφιάλτη να γινόμαστε παρανάλωμα της φωτιάς ή πρόσφυγες και επιπλέοντα πτώματα στις πλημμύρες, ως παράπλευρη απώλεια της «επιχειρηματικοποίησης» του κράτους, τον εφιάλτη να μένουν αγράμματα τα παιδιά μας, γιατί δεν μπορούμε να πληρώνουμε για τη μόρφωσή τους, τον εφιάλτη να χρεωνόμαστε μέχρι τα γεράματα, για να πληρώνουμε δίδακτρα στα ιδιωτικά ΑΕΙ, τον εφιάλτη να επιβάλλει τη σιωπή και το φόβο, η  κρατική καταστολή, τον εφιάλτη της δίωξης της συνδικαλιστικής δράσης και της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών. Αυτή η εφιαλτική χωρίς υπερβολή ζωή, για όλους μας, είναι η πηγή από την οποία αναβλύζει το κέρδος τους!

Ο Πόλεμος μάς χτυπά την πόρτα! Η τόση καταστροφή στις ζωές μας δεν είναι αρκετή. Η οικονομική κρίση στα παγκόσμια κέντρα του καπιταλισμού είναι δομική και αξεπέραστη. Εξάγεται σε όλες τις περιφερειακές οικονομίες, γίνεται πολιτική και καταλήγει σε πολέμους. Ο ιμπεριαλισμός – με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ στα ηνία - είναι αδίστακτος και αποκρουστικός. Τον βλέπουμε στην Ευρώπη, να στηρίζει λυσσαλέα το νεοναζιστικό ουκρανικό καθεστώς στην πολεμική σύγκρουση με τη Ρωσία. Τον βλέπουμε στη Μέση Ανατολή, να χρηματοδοτεί τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το ισραηλινό απαρτχάιντ . Τον βλέπουμε στην Ασία, να υποδαυλίζει πόλεμο μεταξύ Κίνας-Ταιβάν. Η ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει απολύτως κανένα ενδοιασμό να καταστήσει – έναντι οποιουδήποτε τιμήματος - το λαό μας και τη χώρα τσιράκι αυτής της διεθνούς «τρομοκρατίας», που είναι η μόνη πραγματική. Το κάνει ήδη και είναι πρόθυμος να κάνει ακόμα περισσότερα για να επιβεβαιώσει μέχρι πόσο βαθιά έχει καταστεί «δούλος» του Μεγάλου Δυτικού Αφεντικού.

Αυτό είναι το δυστοπικό πανόραμα του σήμερα, το οποίο οι 24ωρες απεργιακές ντουφεκιές, πότε εδώ και πότε εκεί, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν. Ούτε μας ικανοποιούν, ούτε μας πείθουν, οι υποκριτικές απεργιακές «τσιρίδες» που μπήζουν κάθε τόσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ

• Οριζόντιες αυξήσεις στους μισθούς, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης - Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή
•  Επιστροφή του 13^ου-14^ου μισθού
• Αποσύνδεση της μισθολογικής εξέλιξης από την αξιολόγηση
•  Όχι στη σύνδεση μισθού – παραγωγικότητας
•  Όχι στην εξατομίκευση των αμοιβών με ατομικά μπόνους
• Καταβολή του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας σε όλους τους δικαιούχους, χωρίς ποσοστώσεις
• Κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου της αξιολόγησης
•  Όχι στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών
•  Όχι στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης
•  Όχι στην ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος (μάνατζερ)
•  Όχι στην υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών - Αύξηση των οργανικών θέσεων και κάλυψη με τακτικό προσωπικό
•  Όχι στις ελαστικές/ευέλικτες σχέσεις εργασίας
• Να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα – Νίκη - Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
•  Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου – να γυρίσει πίσω η φρεγάτα από την Ερυθρά θάλασσα.
• Να ανατρέψουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη – κυνηγόσκυλο των ΗΠΑ, ΕΕ/ΝΑΤΟ και Ισραήλ.

 

mahomeniergatikikinisi  e-mail: mahomeniergatikikinisi@gmail.com