Ανακοίνωση της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης για το 32ο Συνέδριο του ΕΚΑ

Σκέψεις και προβληματισμοί για τα καθήκοντα του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού στο πλαίσιο λειτουργίας του ΕΚΑ

Το 32ο Συνέδριο του EKA, του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου της χώρας, ολοκληρώθηκε το Σαββατοκύριακο 11–12 Φεβρουαρίου με την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη της νέας διοίκησης, η οποία θα αναλάβει για την επόμενη τριετία μέσα σε συνθήκες διαρκούς ταξικής πόλωσης και εντεινόμενης πολιτικής και οικονομικής κρίσης, να καθοδηγήσει και να οργανώσει εκατομμύρια εργαζόμενους.

Μεταξύ των στοιχείων που αποδίδουν τον τόνο αυτού του Συνεδρίου, οφείλει καθένας να μην παραλείψει τα εξής γεγονότα:Τη νομιμοποίηση στην πράξη του νόμου Χατζηδάκη από το σύνολο των παρατάξεων, της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) συμπεριλαμβανομένης, και παρά τις διακηρυκτικές κορόνες τού ψηφίσματος της τελευταίας ημέρας.
Με εξαίρεση την ΑΤΕ-ΕΚΑ–ΜΑΧΗ, την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου, οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες του νόμου Χατζηδάκη σε διάφορα σωματεία, νομιμοποιήθηκαν από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΕΑΚ, ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ, ΔΑΚΕ Ενότητα, κάτι το οποίο δεν μας εκπλήσσει. Δυστυχώς όμως, σε αυτή τη νομιμοποίηση του κατάπτυστου νόμου, έδωσε τη στήριξή της η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) και μάλιστα με φτηνές δικαιολογίες από τους εκπροσώπους της στη Διοίκηση του συνδικαλιστικού φορέα. Οι ανεπαρκείς και κατώτερες των περιστάσεων εξηγήσεις των εκπροσώπων της ΔΑΣ για να δικαιολογήσουν τη χονδροειδή κωλοτούμπα τους, από ό,τι είχαν ψηφίσει στο τελευταίο ΔΣ του ΕΚΑ μαζί με την ΑΤΕ-ΕΚΑ, μέχρι το κομπρεμί στο Συνέδριο, δείχνει με τον πιο τραγικό τρόπο ότι οι ηγεσίες του θεσμικού συνδικαλισμού, την πιο κρίσιμη ώρα της ταξικής μάχης, αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων, πράγμα που εξηγεί τις αλλεπάλληλες ήττες, απώλειες και οπισθοχωρήσεις του εργατικού κινήματος.
Την απουσία της πλειοψηφίας των συνέδρων των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δείχνει το είδος των προτεραιοτήτων που έχουν οι θιασώτες του κοινωνικού εταιρισμού. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη μοιρασιά των θέσεων–«διαβατηρίων» του Εργατικού Κέντρου για κάθε είδους «αξιοποίηση» από τους συνδικαλιστές-καριέρας, με παντελή απουσία οποιουδήποτε ενδιαφέροντος να προχωρήσει το εργατικό κίνημα ένα βήμα προς τα έξω, από το βάλτο που το έχουν καθηλώσει οι καρεκλοκένταυροι της 3ης Σεπτεμβρίου σε αγαστή συνεργασία με τους καρεκλοκένταυρους λίγα στενά πιο πάνω, στην Πατησίων, της κρατικοδίαιτης ΓΣΕΕ.
Τον εξοστρακισμό οποιουδήποτε αγωνιστικού, απεργιακού σχεδιασμού από το Εργατικό Συνέδριο με παραπομπή στις ελληνικές καλένδες τού ενοχλητικού θέματος για τηδυσκίνητη σαν βραδύποδας, ηγεσία του Εργατικού Κέντρου.
Η πρόταση της ΑΤΕ-ΕΚΑ για κήρυξη απεργίας στις 22 Φλεβάρη για να υπάρξει απεργιακή κλιμάκωση, δεδομένης της απεργιακής αφλογιστίας από τη ΓΣΕΕ (η οποία δείχνει ξεκάθαρα ότι η μεγαλειώδης απεργιακή κινητοποίηση της 9ης Νοέμβρη ήταν γι’ αυτήν το σφύριγμα της λήξης και όχι της έναρξης του αγώνα), δεν βρήκε ανταπόκριση ούτε από τη ΔΑΣ-ΠΑΜΕ, η οποία πέταξε τη μπάλα με τη σειρά της, στις Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα. Λες και το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας είναι πολιτιστικός σύλλογος για τη διάσωση του τσάμικου και όχι συνδικαλιστική οργάνωση, η οποία καλύπτει μάλιστα τη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας με το μεγαλύτερο ενεργό εργατικό δυναμικό. Και μάλιστα, αυτή η ένοχη σιωπή του Συνεδρίου (το οποίο υποβαθμίστηκε ξανά από την απερχόμενη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, σε διακοσμητικό όργανο για την έκδοση διακηρύξεων), έρχεται τη στιγμή που η Κυβέρνηση αναμένεται να ανακοινώσει το νέο κατώτατο μισθό, ο οποίος σύμφωνα με την πρόταση της ΓΣΕΕ δεν θα ξεπερνά τα 826 ευρώ μεικτά, την ώρα που θερίζει η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και η υπερδεκαετής λιτότητα.
Την αδιανόητη, ανακόλουθη και ταξικά επιζήμια μετάγγιση δυνάμεων της ΑΤΕ-ΕΚΑ στη ρεφορμιστική κοινοβουλευτική αριστερά, στο πλαίσιο της εκλογικής συνεργασίας με τη ΜΑΧΗ, η οποία ανέδειξε εν μία νυκτί στις κορυφές του κοινού ψηφοδελτίου, συνδικαλιστή με σαφή πολιτική διασύνδεση με το ΜΕΡΑ25.


Η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση αποτελεί ενεργό μέλος της παράταξης της ΑΤΕ-ΕΚΑ, στον σχεδιασμό και τη δράση της οποίας εισφέρει με τις δυνάμεις της τα τελευταία χρόνια, με συνέχεια και συνέπεια, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα αγώνα που κάνει. Η συμμετοχή αυτή βασίζεται στο ταξικό, ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό, αντιγραφειοκρατικό, αντιρεφορμιστικό στίγμα που η παράταξη δίνει, παρά το γεγονός ότι δεν λείπουν στο εσωτερικό της διαφορετικές τάσεις και προσεγγίσεις που προσπαθούν να συνυπάρχουν πάνω σε ένα μίνιμουμ κοινών αρχών, οι οποίες φυσικά έχουν ένα όριο, που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί (όπως συμβαίνει εξάλλου, σε όλες τις συνδικαλιστικές, ακόμα και στις πολιτικές παρατάξεις). Διαφορετικά, δεν θα υπήρχαν παρατάξεις.

Η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση δεν διεκδικεί για τον εαυτό της το παράσημο των «Ασυμβίβαστων» του εργατικού κινήματος, που απομακρύνεται για να μην «μολυνθεί» από όσους βλέπουν κάποιο συνδικαλιστικό/πολιτικό ζήτημα διαφορετικά και κάνουν διαφορετικές εκτιμήσεις για ένα θέμα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε απομόνωση, συνδικαλιστικό «αναχωρητισμό» και πολιτικό σεχταρισμό. Η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση επιλέγει να βρίσκεται μέσα στο εργατικό κίνημα. Επιλέγει αταλάντευτα όμως, να δρα με τρόπο που να δυναμώνει κάθε κίνηση που συντελεί και κατευθύνεται προς την απεξάρτηση του εργατικού κινήματος από τον κυβερνητικό/εργοδοτικό, γραφειοκρατικό, συνδικαλισμό και βεβαίως και τον πολιτικό ρεφορμισμό, του οποίου είναι η θερμοκοιτίδα. Επίσης, αταλάντευτα επιλέγει να δρα για να τον αποδυναμώνει.

Κατ’ αυτήν την έννοια, έχει καθήκον να καταγγείλει και να διαχωρίσει τη θέση της και δημοσίως, από τις μειοψηφίες μέσα στην παράταξη της ΑΤΕ-ΕΚΑ, οι οποίες επέλεξαν το καθήκον που οι ταξικές δυνάμεις και οι απλοί συνδικαλιστές τους ανέθεσαν για την οργάνωση του αγώνα, να το χρησιμοποιήσουν για να παραδώσουν στις δυνάμεις του ρεφορμισμού, (οι οποίες σαφέστατα -και κανείς δεν μπορεί να παραστήσει ότι δεν καταλαβαίνει- εκπροσωπούνται από το κόμμα του ΜΕΡΑ25), περίοπτη θέση για το στέλεχός τους στο κοινό ψηφοδέλτιο της παράταξης με τη ΜΑΧΗ, υπερσκελίζοντας ιστορικά στελέχη της παράταξης της ΑΤΕ-ΕΚΑ, και παίρνοντας σειρά προτεραιότητας, η οποία αναμένεται να το οδηγήσει και σε θήτευση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εργατικού Κέντρου.

Ο «ανεξάρτητος» Πρόεδρος του Σωματείου της e-food Aττικής, ο οποίος κατέστη Πρόεδρος του Σωματείου, ακριβώς λόγω της «ανεξαρτησίας» του, όπως πληροφορηθήκαμε λίγες ώρες πριν την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας στο ΕΚΑ στις 11 και 12 Φεβρουαρίου, είναι μέλος της ΚΕ του ΜΕΡΑ25. Αυτή ακριβώς η πληροφορία προκάλεσε την άμεση αντίδραση του μέλους της ΜΕΚ, Γ. Γραμματέως του Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, τόσο κατ’ ιδίαν, όσο και δημοσίως (15/2/2023, Αίθουσα ΕΣΗΕΑ). Σήμερα, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (σε εκτέλεση σχετικής απόφασης των οργάνων της ΜΕΚ), ο Πρόεδρος του Σωματείου της e-food Αττικής, είναι επισήμως υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΜΕΡΑ25.

Η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση αντιλαμβάνεται τον εαυτό της στο πλαίσιο της ΑΤΕ-ΕΚΑ, ως ένα στοιχείο το οποίο εκτός από τη μάχη (μαζί με την παράταξη) προς το εξωτερικό αντιδραστικό περιβάλλον -κάτι το οποίο μέχρι σήμερα η παράταξη το έχει πράξει με συνέπεια και αρκετή επιτυχία- θα δίνει και τη μάχη για να μη διευκολύνονται οι διάφοροι κοντόφθαλμοι πολιτικοσυνδικαλιστικοί παραγοντίστικοι σχεδιασμοί, οι οποίοι στην προσπάθεια να ανεβούν στο βήμα πολυπληθών ακροατηρίων εκπαραθυρώνουν τις πολιτικοσυνδικαλιστικές αρχές της παράταξης για την απεξάρτηση του εργατικού κινήματος από τον κυβερνητικό/εργοδοτικό, γραφειοκρατικό, συνδικαλισμό και βεβαίως και τον πολιτικό ρεφορμισμό, αλλοιώνοντας την πραγματική βούληση των αγωνιστών που ακολουθούν και στηρίζουν την παράταξη, σπέρνοντας σύγχυση και απογοήτευση.