ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ 

στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 

ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

 Στηρίζουμε – Ψηφίζουμε την Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Πάρτε μέρος στην ανοιχτή Εργατική Συνδιάσκεψη της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2024, 10:30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,

Στο διάστημα που μεσολάβησε από τις προηγούμενες εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών οι εξελίξεις στο εργασιακό περιβάλλον σε άμεση φυσικά συσχέτιση με ένα καπιταλιστικό σύστημα σε βαθιά κρίση διαμορφώνουν έναν νέο Μεσαίωνα για την εργατική τάξη και την ανθρωπότητα παγκόσμια.

Οι χαμηλοί μισθοί, η ακρίβεια, η ανεργία, στα πλαίσια μιας αξεπέραστης οικονομικής ύφεσης, οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται στην Υγεία, στην Παιδεία, στις μεταφορές και σε άλλους βασικούς τομείς, σε αντιδιαστολή με τα τεράστια ποσά που διατίθενται για πολεμικούς εξοπλισμούς και την ένταση της καταστολής επιφυλλάσουν ένα εφιαλτικό μέλλον για την εργατική τάξη το οποίο είναι ασύμβατο με την ίδια την ζωή και τις εργατικές ανάγκες.

Στη χώρα μας η δεύτερη τετραετία στην κυβέρνηση της ΝΔ χαρακτηρίζεται από μια συνεχιζόμενη επίθεση στα εργατικά διακαιώματα αλλά και στα δημόσια αγαθά. Η αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε πραγματικό σκλαβοπάζαρο. Σε αυτό συνέβαλλαν τα νομοθετήματα των Χατζηδάκη και Γεωργιάδη με την πλήρη ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την εξαφάνιση της οκτάωρης εργασίας, την κατάργηση των υπερωριών και των αργιών παράλληλα με την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και το δικαίωμα στην απεργία, την ποινικοποίηση της απεργιακής περιφρούρησης και την εφαρμογή ηλεκτρονικού μητρώου στα σωματεία. Τα δεκάδες εργατικά “ατυχήματα” προιόν της ανεξέλεγκτης εντατικοποίησης της εργασίας και της εκμετάλευσης πληθαίνουν όλο και περισσότερο.

Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού με την στάση τους σε όλες τις κρίσιμες στιγμές για το εργατικό κίνημα, καθηλώνουν την εργατική τάξη σε ολέθριους συμβιβασμούς με τους αστούς ενισχύοντας την απογοήτευση, την αποστράτευση και το δόγμα ότι "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ" και ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να ανατραπεί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απουσία της ΓΣΣΕ όσον αφορά την προκήρυξη της 24ωρης απεργίας στις 28 Φλεβάρη και το απεργιακό ραντεβού για τον Απρίλη, πράγμα που αναδεικνύει την απουσία μιας πραγματικά ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής ηγεσίας, διευκολύνοντας την εργοδοσία και την κυβέρνηση, μάλιστα σε μια περίοδο μιας “φλεγόμενης” κατάστασης για το κίνημα.

Μια περίοδος η οποία χαρακτηριστικά σηματοδοτείται από τις κινητοποιήσεις των αγροτών στην Ελλάδα όπως και σε όλη την Ευρώπη που παλεύουν για μια αξιοπρεπή διαβίωση ενάντια στην ακρίβεια και την βαριά φορολογία αλλά και τον διαρκή αγώνα των φοιτητικού κινήματος για την ανατροπή του αντιδραστικού νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ και για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

Ο αγώνας του ΣΜΤ για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση θεσμικών δικαιωμάτων πρέπει να είναι διαρκής και πρέπει να νικήσει. Ειδικά μετά την τελευταία εξέλιξη και την συνάντηση της 14ης Φλεβάρη 2024 μεταξύ των εργοδοτικών ενώσεων του κλάδου (ΣΤΕΑΤ, ΣΑΤΕ, ΠΕΔΜΗΕΔΕ, ΠΕΔΜΕΔΕ, ΠΕΣΕΔΕ) και αντιπροσωπείας του ΣΜΤ (αλλά και της ΟΣΕΤΕΕ και του ΣΤΥΕ) όπου η εργοδοτική πλευρά, παρουσίασε μια αντιπρόταση μακριά από την πρόταση του Σωματείου και από τις ανάγκες των εργαζόμενων τεχνικών, όπου μάλιστα δεν περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών “μπλοκάκι”, και τα μισθολογικά όρια δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις διεκδικήσεις του ΣΜΤ.

Στα πλαίσια αυτά η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση και μέσα από την Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών στηρίζει τον αγώνα:

● Για ένα σωματείο ανεξάρτητο από το κράτος, τα αφεντικά και από τους γραφειοκράτες, μαζικό και αγωνιστικό που θα παλεύει στο πλευρό των εργαζομένων του κλάδου ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία

● Για την υπογραφή ΣΣΕ και την προάσπιση των δικαιωμάτων των ελαστικά εργαζόμενων. Για την κάλυψη με ΣΣΕ των εργαζομένων με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθός, δελτίο παροχής υπηρεσιών κτλ). Για αυξήσεις στους μισθούς, ικανούς να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό, που εξανεμίζει το εργατικό εισόδημα

● Για ένα σωματείο που θα ανοίξει έναν άλλο δρόμο και θα αποτελέσει ένα Κέντρο Αγώνα που θα πρωταγωνιστήσει σε μαχητικούς αγώνες και απεργίες ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό του οποίου οι επαναλαμβανόμενες προδοσίες στήριξαν την άρχουσα τάξη, εκτόνωσαν και αποπροσανατόλισαν τους εργατικούς και λαικούς αγώνες

● Ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα της “απορρύθμισης” των εργασιακών σχέσεων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αποκατάσταση των εργατικών διακαιωμάτων

● Για να μπεί φραγμός στην αισχροκέρδεια, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου

● Για να παραμείνει η Υγεία και η Ανώτατη Εκπαίδευση, Δωρεάν και Δημόσια, παλεύοντας γι’ αυτό μαζί με τους φοιτητές, τη νεολαία και το υγειονομικό προσωπικό

● Για να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και να κατευθυνθεί στις κοινωνικές δαπάνες και όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς

● Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραηλινού κράτους – Για να πάψει η συνενοχή στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού

● Για ένα σωματείο που θα πρωτοστατεί στους αγώνες σε συντονισμό με άλλους εργασιακούς κλάδους και στην ενότητα των αγώνων σε ένα ενιαίο μέτωπο αντίστασης για την ανατροπή του συστήματος του κεφαλαίου και των διαχειριστών του

Mahomeni Ergatiki Kinisi

mahomeniergatikikinisi@gmail.com

28 Φλεβάρη 24ωρη απεργία

 

Να κάνουμε την 24ωρη απεργία της 28ης Φλεβάρη, εφαλτήριο πανεργατικής γενικής απεργίας

 

Η τελευταία πανεργατική απεργία πριν την προκήρυξη της απεργίας στις 28 Φλεβάρη 2024 από ΑΔΕΔΥ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ και τα σωματεία του ΠΑΜΕ, ήταν σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ήταν μία απεργία μεγαλειώδης, στη διάρκεια της οποίας εκατοντάδες χιλιάδες λαός στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και σε όλη τη χώρα, διαδήλωσε καταγγέλλοντας το κρατικό έγκλημα στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, βροντοφωνάζοντας ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν μπορεί να υποβιβάζονται σε κόστος στους κρατικούς ισολογισμούς.  Η απουσία της ΓΣΕΕ από αυτή την απεργία ήταν εκκωφαντική, ενώ οι όροι κάτω από τους οποίους κηρύχτηκε ακόμα κι αυτή η συγκλονιστική απεργία, για όσους γνωρίζουν, είναι χαρακτηριστικοί της ανάσχεσης που προκαλεί στο εργατικό κίνημα, η απουσία μίας πραγματικά ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής ηγεσίας. 

Έκτοτε, ένας ολόκληρος χρόνος, στον οποίο η εργατική τάξη βιώνει τις πιο αντίξοες και άγριες συνθήκες συνολικής υποτίμησης της ζωής και της εργασίας, διανύθηκε μέσα σε πλήρη απεργιακή άπνοια, εγκλωβίζοντας και καθηλώνοντας τους εργαζόμενους στην αναζήτηση και αναμονή λύσεων, μέσα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Δόθηκε έτσι η μοναδική ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία την πιο αντιδραστική παράταξη της μεταπολίτευσης, να κερδίσει πολύτιμο χρόνο στην προηγούμενη και νέα διακυβέρνησή της για εφαρμογή του αντεργατικού και αντιλαϊκού προγράμματός της, με την ανοχή στην ουσία των συνδικαλιστικών ηγεσιών. 

Κηρύχθηκε στην ουσία απεργιακό, αγωνιστικό σιωπητήριο από την προδοτική ΓΣΕΕ και τη συνδικαλιστική ουρά της στο ΕΚΑ, έως την επαμφοτερίζουσα ΑΔΕΔΥ και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ, το οποίο υπέστειλε άρον – άρον την απεργιακή σημαία τον περασμένο Μάρτιο, δείχνοντας στους εργάτες ως δρόμο για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, τη «ξεδοντιασμένη» κοινοβουλευτική διαδικασία και τα απογευματινά συλλαλητήρια. Κάπως έτσι και παρά το γεγονός ότι ο αναβρασμός στη βάση της κοινωνίας δείχνει να φουντώνει, «οι ηνίοχοι του συνδικαλιστικού άρματος» δείχνουν το χρόνο που πέρασε ότι το πιο βασικό μέλημά τους είναι να συγκρατούν και όχι να απελευθερώνουν τα χαλινάρια των κοινωνικών δυνάμεων, η έκλυση των οποίων, θα μπορούσε να αποβεί μη διαχειρίσιμη για το σύστημα.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, φθάνουμε μετά από ένα χειμώνα παρατεταμένων και επεκτεινόμενων στερήσεων για τους εργαζόμενους και το λαό, και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πλιατσικολογεί σε ό,τι μπορεί το κοινωνικό κράτος και τα εργατικά δικαιώματα, να κηρύσσεται 24ωρη απεργία στο τέλος Φλεβάρη, χωρίς τη ΓΣΕΕ, η οποία θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχει καταντήσει και γραφική, με το απριλιάτικο απεργιακό ραντεβού της για την ακρίβεια. Τι κι αν η φοιτητική νεολαία εδώ και πάνω από ένα μήνα, συγκρούεται μετωπικά με την κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, η οποία, εάν περάσει, αποτελεί μεγάλη πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση. 

Οι μεγάλοι αγώνες, όπως αυτός, που αγκαλιάζονται από την κοινωνία και είναι ικανοί να προκαλέσουν πραγματικό πολιτικό πρόβλημα σε μία λαομίσητη κυβέρνηση, η οποία έχει το αβαντάζ να μην απειλείται από άλλο πολιτικό φορέα στο κοινοβουλευτικό φάσμα, κρατιούνται απομονωμένοι και η 24ωρη απεργία κηρύσσεται όσο γίνεται πιο πίσω και με επετειακό ύφος, «σε υπενθύμιση του εγκλήματος των Τεμπών, για την καταδίκη των υπεύθυνων»! Εν τούτοις, όσο κι αν καθένας δικαιούται να σκεφτεί χωρίς καθόλου να ξεχνάμε το έγκλημα των Τεμπών, ότι τόσο ο χρόνος, όσο και το πλαίσιο της απεργίας επελέγησαν προσεκτικά για να παραμείνει ακριβώς έτσι απομονωμένη, η συμβολικής διάρκειας 24ωρη απεργία της 28 Φεβρουαρίου πρέπει και θα είναι αυτό που της αναλογεί. 

Μία απεργία πανεργατικής και παλλαϊκής διαμαρτυρίας, για ό,τι βιώνουμε καθημερινά ως κοινωνία, στις δουλειές μας, στα σπίτια μας, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια. Μία συλλογική κραυγή θυμού που θα θορυβήσει ακόμα και θα κλονίσει την κυβερνητική αυτοπεποίθηση και αλαζονεία. Η κυβέρνηση όσο απομακρύνεται από τη νικηφόρα εκλογική μάχη χωρίς αντίπαλο του περασμένου καλοκαιριού, φαίνεται να τα βρίσκει σκούρα, αφού το μόνο που έχει ως απάντηση στη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, εξαιτίας της άλυτης οικονομικής κρίσης, είναι αυταρχισμός και καταστολή.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις οποίες κατευθύνει την κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση εντείνονται, καθώς η απαίτηση για αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας επιστρέφει επιτακτικά από το 2024. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη χώρα μας, όπως και σε όλη την Ευρώπη λένε πολλά για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία και η κοινωνία, η οποία αιμορραγεί εξαιτίας των χαμηλών μισθών, της αδάμαστης ακρίβειας και της βαριάς φορολογίας. Από την άλλη, με την κυβερνητική και νομοθετική αρωγή, το εργοδοτικό κεφάλαιο εξασφαλίζει την κερδοφορία του, εις βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των οποίων με νόμους όπως αυτούς του Χατζηδάκη και του Γεωργιάδη, σφαγιάζονται, δημιουργώντας συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού Μεσαίωνα.

Η παραπάνω κατάσταση, δεν είναι παρά η έκφραση των αδιεξόδων της άλυτης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού στο εσωτερικό και της δικής μας χώρας. Τα ίδια αδιέξοδα υφίστανται σε διεθνή κλίμακα, ακόμα και στο εσωτερικό προηγμένων κρατών στις καπιταλιστικές μητροπόλεις του Παγκόσμιου Βορρά, όπου βλέπουμε κραταιές οικονομίες να καταρρέουν και τις κοινωνίες να παραλύουν. 

Και βέβαια, αυτή η δομική και αξεπέραστη παγκόσμια κρίση καταλήγει να εκδηλώνεται ως μία εποχή διεθνών πολέμων, οι οποίοι ξεσπούν δίπλα μας και προειδοποιούν ότι είναι οι ζωές όλων μας, η επόμενη «τροφή» που θα μεταβολίσει ο καπιταλισμός-ζόμπι και ο ιμπεριαλισμός. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Μέση Ανατολή είναι προανάκρουσμα μίας εποχής που έρχεται πολύ σύντομα και θα βυθίσει την ανθρωπότητα στο αίμα και το σκοτάδι, εάν δεν υψώσει το ανάστημά της η παγκόσμια εργατική τάξη. 

Αυτές τις ιστορικές προκλήσεις, δυστυχώς το πλαίσιο της 24ωρης απεργίας στις 28 Φλεβάρη, όπως εκφράστηκε από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν τις συμπεριέλαβε. Όμως υφίστανται και με αυτές καλούμε σε συμμετοχή τους εργαζόμενους όλης της χώρας, με την προοπτική η απεργία αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο παραπέρα κλιμάκωσης και διεύρυνσης του εργατικού και απεργιακού αγώνα με στόχο την ίδια την κυβέρνηση και την ανατροπή της.

·       Για να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα απαντούν στην ακρίβεια.

·       Όχι στην  εργασιακή ζούγκλα  της ¨"απορρύθμισης" των εργασιακών σχέσεων - αποκατάσταση  των εργατικών  δικαιωμάτων   με μόνιμη και σταθερή δουλειά.

·       Για να μπει φραγμός στην αισχροκέρδεια, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου.

·       Για να παραμείνει η Υγεία και η Ανώτατη Εκπαίδευση, Δωρεάν και Δημόσια, παλεύοντας γι’ αυτό μαζί με τους φοιτητές, τη νεολαία και το υγειονομικό προσωπικό.

·       Για να ενισχυθεί η εγχώρια αγροτική παραγωγή και να στηριχθούν οι φτωχοί αγρότες.

·       Για να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και να κατευθυνθεί στις κοινωνικές δαπάνες και όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς.

·       Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραηλινού κράτους - Για να πάψει η συνενοχή στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

·       Για να ανοίξει ο δρόμος στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του καπιταλισμού, με την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.

·       Για την ήττα του ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία και σε όλο τον κόσμο, με την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση.

 Πάρτε μέρος στην ανοιχτή Εργατική Συνδιάσκεψη της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2024, 10:30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

 

Mahomeni Ergatiki Kinisi

mahomeniergatikikinisi@gmail.com                                                                         

ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

                                            

 

Μαχομενη Εργατικη Κινηση - Εργατικη Συνδιασκεψη

Κυριακη, 3 Μαρτιου 2024, 10:30 πμ, Εργατικο Κεντρο Αθηνασ

 

Ο παλιός κόσμος καταρρέει.

Για να σωθεί από τα αδιέξοδά του κατασπαράζει τις ζωές μας με αγριότητα, φτώχεια, ανεργία, πολέμους.

 

Οργανώνουμε την ανεξάρτητη πάλη μας ενάντια στην αντεργατική μανία εργοδοτών, κυβέρνησης .

Για να νικήσει η ζωή και να απελευθερωθεί η εργατική τάξη, μαζί και ο άνθρωπος από την καταστροφή που επιφυλάσσει γι’ αυτούς η θανατοπολιτική τους.

Βαδίζοντας ολοταχώς προς το τέλος του πρώτου τετάρτου του 21^ου αιώνα, ένας νέος Μεσαίωνας ξεπροβάλλει για την εργατική τάξη και την ανθρωπότητα παγκόσμια. Ο καπιταλισμός ασθμαίνει σαν μισοξεψυχισμένο κουφάρι. Σε αυτό τον τελεύτιο ρόγχο του όμως, παρασέρνει μαζί του εκατομμύρια θύματα σε όλο τον πλανήτη, από τον παγκόσμιο βορρά έως τον παγκόσμιο νότο. Θύματα ακραίας φτώχειας, εξαθλίωσης, πείνας. Θύματα της εφιαλτικής ανεργίας και της αξεπέραστης οικονομικής ύφεσης. Θύματα τεράστιων οικολογικών καταστροφών που έχουν αιτία τους την καπιταλιστική βουλιμία και την παραίτηση του νεοφιλελεύθερου κράτους από την ευθύνη του. Θύματα διεθνών πολεμικών συγκρούσεων που προμηνύουν ένα παγκόσμιο πόλεμο που μπορεί να εξαφανίσει ολόκληρη τη γη.

Στη χώρα μας, η δεύτερη τετραετία στην κυβέρνηση ενός μανιακού κόμματος του νεοφιλελευθερισμού, όπως η Νέα Δημοκρατία, η οποία ταυτόχρονα κουβαλά όλη τη σαπίλα του παλαιοκομματισμού με τη μαυραγορίτικη λογική της, σηματοδοτείται από ένα ακατάπαυστο πογκρόμ εναντίον κάθε εργατικού δικαιώματος, όπως και κάθε δημόσιου αγαθού. Μετά την απογοήτευση που σκόρπισε στο λαό η προδοτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, οι υπουργοί στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας δείχνουν αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν κάθε ημέρα που βρίσκονται στους κυβερνητικούς θώκους, ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο, απ’ ό,τι στέκει ακόμα ως εργατικό και κοινωνικό δικαίωμα.

Η αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε πραγματικό σκλαβοπάζαρο. Φρόντισαν γι’ αυτό ιδιαίτερα, δύο υπουργοί, των οποίων το θράσος και απουσία κάθε δισταγμού, έχουν καταστεί παροιμιώδη. Χατζηδάκης και Γεωργιάδης με τους αλλεπάλληλους ευφημισμούς των νομοθετημάτων που ψήφισαν ως υπουργοί εργασίας, βάφτισαν ελευθερία επιλογής την ασυδοσία, εξαφάνισαν την οκτάωρη εργασία, κατάργησαν τις υπερωρίες, τις αργίες, ακόμα και αυτή την κανονική άδεια με αποδοχές. Ταυτόχρονα ακρωτηρίασαν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα στην απεργία, το οποίο φρόντισαν να ποδηγετήσουν φορτώνοντας το με κάθε είδους ποινικό αδίκημα. Τα εργοδοτικά εγκλήματα της ανεξέλεγκτης εντατικοποίησης της εργασίας και της εκμετάλλευσης που περιγράφονται από το κράτος ως εργατικά ατυχήματα, γίνονται εκατοντάδες και πληθαίνουν όλο και περισσότερο. Μία αληθινή κόλαση για τους εργαζόμενους, μία ζωή βυθισμένη στην αναξιοπρέπεια και την ανασφάλεια που καταστρέφει τις νεότερες, αλλά και τις μεγαλύτερες σε ηλικίες γενιές, τις οποίες με τις διάφορες ασφαλιστικές αντιμεταρρυθμίσεις στρέφει τις μεν εναντίον των δε.

Και ενώ, η απορρύθμιση της εργασίας συντελείται με καταιγιστικό ρυθμό τις τελευταίες δεκαετίες, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν υποταχθεί σε αυτό το εφιαλτικό για τους εργαζόμενους και την κοινωνία,  σχέδιο. Βάζουν πλάτη εδώ και χρόνια για να περάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα των μνημονιακών νόμων, υιοθετώντας το δόγμα του κοινωνικού εταιρισμού. Ακόμα και τώρα που η κρίση για τους εργαζόμενους βαθαίνει, κάνουν ό,τι μπορούν για να συγκρατήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να περιορίσουν τις αντιδράσεις,  κλείνοντας απεργιακά ραντεβού στη χάση και στη φέξη, όσο μπορούν πιο απομονωμένα μεταξύ τους, τόσο ως προς τους χρόνους, όσο και ως προς το περιεχόμενο. Σε αυτή την τακτική, βρίσκουν συμμάχους τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία δείχνει αποφασισμένη να μη μετακινηθεί από τη γραμμή των συμβολικών και ανώδυνων αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, την ώρα που βράζει ο κόσμος από τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής παρακμής. Την ώρα που η απειλή ενός γενικευμένου και άγριου διεθνούς πολέμου γίνεται όλο και πιο ορατή. Τη στιγμή που ήδη εκατομμύρια άνθρωποι ζουν δίπλα μας τη φρίκη του πολέμου στο μέτωπο της Ουκρανίας  από τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - Ρωσίας, ή υφίστανται γενοκτονία στη Γάζα από το ισραηλινό κράτος-απαρτχάιντ, σε μια αποκρουστική εξαγωγή της αξεπέραστης κρίσης στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα του καπιταλισμού.

Η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση, κομμάτι της εργατικής τάξης, έχοντας ξεκάθαρο και αταλάντευτο στόχο τον ασυμφιλίωτο αγώνα για την αναχαίτιση αυτής της δυστοπικής πορείας, ξεκόβει από τους κάθε λογής συνδικαλιστικούς πραματευτάδες που προκαλούν εσκεμμένα σύγχυση και καθηλώνουν κάθε φορά την κρίσιμη στιγμή, την εργατική τάξη σε ολέθριους συμβιβασμούς με τους δήμιους της-αστούς, επιφέροντας την απογοήτευση, την αποστράτευση και την παράδοση στο «ανίκητο» δόγμα του «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ», καλεί σε μία πανεργατική συστράτευση, εργαζόμενων, ανέργων, ντόπιων και ξένων, για την οργάνωση της πάλης ενάντια στο αντεργατικό μένος κυβέρνησης, εργοδοτών. Για να νικήσει η ζωή και να απελευθερωθεί η εργατική τάξη, μαζί και ο άνθρωπος, από τη μοίρα της καταστροφής που επιφυλάσσουν γι’ αυτούς τα σχέδια κυβέρνησης, εργοδοτών για διαχείριση των αδιεξόδων στον παρακμασμένο καπιταλισμό.